Działalność charytatywna jako miłość miłosierna realizowana była w Kościele zawsze - od momentu jego założenia przez Chrystusa, To On sam pomagał chorym, cierpiącym, będącym w potrzebie. Polecił to czynić Apostołom i wszystkim członkom swojego Kościoła.
Na przestrzeni wieków pojawiły się różne sposoby kościelnego organizowania i współpracy charytatywnej. Na przełomie XIX i XX w. w wielu krajach świata zaczęło zaznaczać się dążenie do centralizacji i ujednolicenia struktur charytatywnych Kościoła.Towarzystwa i organizacje łączyły się w regionalne związki, tworzono także struktury o zasięgu ogólnokrajowym. W Polsce do najważniejszych regionalnych kościelnych organizacji dobroczynnych tego okresu należały: Związek Katolickich Towarzystw i Zakładów Dobroczynnych (Lwów 1895), Związek Polskich Katolickich Towarzystw Dobroczynnych (Poznań 1917), a także Książęco-Biskupi Komitet Pomocy dla Dotkniętych Klęską Wojny, który powstał w Krakowie z inicjatywy bp. Adama Sapiechy (Kraków 1915).W Archidiecezji Poznańskiej już w XIX wieku powstawały bractwa i towarzystwa dobroczynności zakładane przez ludzi świeckich, szczególnie ziemiaństwo. Przykładem tego jest działalność Sługi Bożego Edmunda Bojanowskiego, który tworzył szkółki wiejskie i ochronki, a także organizował pracę z młodzieżą, szczególnie żeńską. W roku 1907 roku ks. Stanisław Adamski i ks. Piotr Wawrzyniak powołali Związek Polsko - Katolickich Towarzystw Dobroczynnych Caritas. Działali w nim, jako sekretarze generalni, wybitni kapłani : Sługa Boży Włodzimierz Laskowski i późniejszy Arcybiskup Poznański Walenty Dymek. Po zakończeniu I wojny światowej powstała konieczność reorganizacji działalności stowarzyszeń dobroczynnych, towarzystw wincentyńskich, ochronek parafialnych, zakonów, bractw, “trzech zakonów”, sodalicji i innych, często wyspecjalizowanych organizacji charytatywnych. Poznański Związek Towarzystw Dobroczynnych przyjął strukturę zbliżoną do Caritas Niemieckiej, a kardynał August Hlond wystąpił z inicjatywą powołania związków Caritas we wszystkich diecezjach. W Poznaniu powstała ogólnopolska centrala pod nazwą Instytut Caritas. W roku 1937 odbył się w Poznaniu zjazd dyrektorów Caritas z całej Polski. Instytut Caritas organizował Ogólnopolskie Dni i Tygodnie Miłosierdzia, mające na celu gromadzenie funduszy i popularyzację akcji charytatywnej. W Poznaniu wydawany był także miesięcznik "Caritas". Kres działalności Instytutu położył wybuch II wojny światowej.W roku 1945, z myślą o niesieniu pomocy ofiarom II wojny światowej, Konferencja Episkopatu Polski zleciła Komisji ds. Charytatywnych, na której czele stanął abp Adam Sapieha, powołanie w Krakowie centrali Caritas. Na wzór przedwojenny pełniła ona funkcję koordynacyjną w stosunku do diecezjalnych Caritas, które spontanicznie wznowiły swoją działalność. Krajowa centrala szybko nawiązała współpracę z instytucjami zagranicznymi, zwłaszcza amerykańskimi, które za jej pośrednictwem pośpieszyły Polsce z pomocą. W ciągu czterech lat działalności (do 1949 roku) Caritas ogromnie przyczyniła się do materialnej odbudowy narodu polskiego. Liczyła ona wówczas ponad dwieście ośrodków charytatywnych. Powojenny rozwój pracy charytatywnej Kościoła przerwały w roku 1950 dekrety władz komunistycznych, uniemożliwiające Caritas dalszą działalność i przekazujące cały jej majątek Zrzeszeniu Katolików "Caritas" powołanemu przez ówczesne władze polityczne państwa. Biskupi polscy zdecydowali jednak że działalność charytatywna Kościoła będzie prowadzona w ramach ogólnego programu duszpasterstwa. Powołano Komisję Episkopatu ds. Duszpasterstwa Miłosierdzia, a zadania krajowej centrali Caritas przejął Krajowy Sekretariat ds. Miłosierdzia. W diecezjach utworzono Referaty Duszpasterstwa Charytatywnego. Ze względu na przejęcie przez państwo nazwy Caritas biskupi polscy zakazali jej używania instytucjom kościelnym, by nie utożsamiano ich działalności z działalnością państwową.
W okresie stanu wojennego (od 13 grudnia 1981 roku) znowu, jak po drugiej wojnie światowej, napływała do Polski znaczna zagraniczna pomoc charytatywna. Parafie otrzymywały dostawy żywności, odżywek dla dzieci, lekarstw, środków opatrunkowych, odzieży.W tymże roku 1981 roku Komisja Episkopatu ds. Duszpasterstwa Miłosierdzia zmieniła nazwę na Komisję Charytatywną Episkopatu Polski (KCEP).
W roku 1986 Episkopat Polski wydał Instrukcję o Pracy Charytatywnej w Parafiach, nakazującą księżom proboszczom tworzenie parafialnych zespołów charytatywnych. Utrzymywanie przez cały czas referatów charytatywnych w diecezjach oraz praca powstających zespołów parafialnych stworzyły możliwość w miarę szybkiego i sprawnego rozdzielania zachodniej pomocy. Jednocześnie zainicjowano pomoc dla potrzebujących spoza granic naszego kraju. W całej Polsce zbierano ofiary dla głodujących w Etiopii, a także dla dzieci poszkodowanych w katastrofie czarnobylskiej. Na przestrzeni lat osiemdziesiątych udało się Komisji Charytatywnej Episkopatu Polski doprowadzić do faktycznego uznania przez władze PRL działalności charytatywnej za uprawnioną działalność Kościoła.
Do pełnego reaktywowania Caritas Kościelnej doszło wraz z odzyskaniem pełnej niepodległości przez Polskę w1989 roku. W październiku 1990 roku uchwałą Episkopatu Polski powstała Caritas Polska z siedzibą w Warszawie. W odróżnieniu od sytuacji sprzed 1950, Caritas Polska nie obejmuje dzisiaj działalności zakonów i stowarzyszeń katolickich, chociaż często je wspomaga.W ślad za Caritas Polska powstawały Caritas Diecezjalne.
Dekretem z dnia 12 marca 1990 roku Arcybiskup Jerzy Stroba ustanowił Caritas Archidiecezji Poznańskiej jako kościelną osobę prawną. Jej statut został nadany przez Arcybiskupa Metropolitę Poznańskiego Juliusza Paetza dekretem z dnia 5 kwietnia 1997 roku.
Parafialny Zespół Caritas przy parafii św. Marii Magdaleny w Czarnkowie został powołany w październiku 1999r. Celem Zespołu jest niesienie pomocy poszczególnym osobom (rodzinom) zamieszkałym na terenie parafii, bez względu na ich wyznanie i przekonania.
Realizacja tego celu stawia przed Zespołem następujące podstawowe zadania:
- mobilizowanie wspólnoty parafialnej do wspierania działalności charytatywnej ofiarami, czynem i modlitwą
- zbieranie informacji o potrzebujących wsparcia i rozpoznawanie zasadności zgłoszeń.
Zespół obejmuje swoim działaniem:
- potrzebujące opieki osoby samotne, starsze, chore, niepełnosprawne
- rodziny wielodzietne, żyjące w ubóstwie,
- osoby ubogie, samotnie wychowujące dzieci,
- ludzi uzależnionych: alkoholików, narkomanów,
- osoby przeżywające inne trudności.
Zespół pracuje w stałym kontakcie z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej.
W okresie pierwszych 6 lat działalności, w ewidencji Zespołu utrzymywało się w granicach 100 - 110 rodzin: wielodzietnych, z 2 i 3 dzieci, osób samotnych, starszych i chorych. Zaewidencjonowani podopieczni to przede wszystkim rodziny, w których oboje małżonkowie byli bezrobotni.
Praca Zespołu polegała na:
- Cotygodniowych dyżurach, na których zależnie od posiadanych zapasów żywności wydawano ją osobom zgłaszającym się. Na każdym dyżurze wspomagano 15 do 20 rodzin.
- W okresie Wielkanocy i Bożego Narodzenia przygotowywano około 50-60 paczek żywnościowych wart około 70 zł. każda. Produkty do paczek zbierano do koszy wystawionych w sklepach /cztery tygodnie przed świętami/ oraz kosza „Dar chleba” wystawionego w kościele, a gdy poszczególnych asortymentów brakowało dokupywano celem uzupełnienia odpowiedniej ilości.
- Na początku każdego roku szkolnego organizowano pomoc w zakupie podręczników szkolnych, zeszytów i przyborów za około 2000 – 3000 zł.
- Pomoc w zakupie lekarstw około 20 – 30 rodzinom.
- Zakup opału na zimę 15 – 20 rodzinom /w ilości 250 – 500 kg./
- Pomoc w regulowaniu rków za elektryczność, gaz i wodę. Z tym, że Zespół włączał się dopiero w przypadkach zagrożenia odcięcia prądu, gazu lub wody.
- W okresach przedświątecznych członkinie Zespołu odwiedzają osoby starsze, leżące, chore potrzebujące przede wszystkim zainteresowania i życzliwości. Odwiedziny wiążą się z drobnymi upominkami jak czekolada, owoce, słodycze, a czasem np. pampersy jeśli jest taka potrzeba.
Wszystkie zadania Zespół może realizować w oparciu o zebrane ofiary od członków wspierających i zakładów pracy, ofiary złożone do puszek w czasie kwesty, środki przekazane przez ks. Proboszcza ze środków Parafii, Skarbony św. Antoniego oraz sprzedawanych przez Zespół świec Adwentowych i Paschalików.
Od roku 2006 sytuacja gospodarcza w Czarnkowie uległa dużej poprawie. Ludzie na ogół mają pracę i osoby ubogie oczekujące wsparcia to przede wszystkim rodziny patologiczne, osoby stare, chore i niepełnosprawne, toteż aktualnie uwaga Zespołu przeszła z bezrobotnych, których ilość się wydatnie zmniejszyła, i dzieci, które rzadko chodzą głodne, na osoby starsze nie mogące wyżyć z otrzymywanej emerytury bądź renty.
Sprawozdanie PZ Caritas za rok 2010
W Parafialnym Zespole Caritas przy parafii św. Marii Magdaleny w Czarnkowie pracuje 8 wolontariuszy (przede wszystkim osób starszych). Finansowo pomagają nam członkowie wspierający ( 18 osób), którzy comiesięcznymi, kwartalnymi lub doraźnymi wpłatami zasilają nasze konto. W roku 2010 wpłynęło 5.490 zł.
Dotychczas Zespól pracował na cotygodniowych dyżurach załatwiając w miarę możliwości doraźne potrzeby rzeczowe (pomoc żywnościowa) lub finansowe (wykup i dopłata do recept, pomoc w realizacji rachunków za energię, gaz lub wodę, dopłata do podręczników, doraźne zapomogi losowe oraz zakup opału) .Na te cele wydaliśmy w roku 2010 - 4.993 zl.
W okresach przedświątecznych Zespół zbiera do koszy wystawionych w wybranych sklepach żywność,z której po uzupełnieniu zakupami (w roku ubiegłym zakupiliśmy żywności za 2.280 zł.) przygotowujemy paczki świąteczne i tak:
- Wielkanoc 2010 - 34 rodziny,
- Boże Narodzenie 2010 - 37 rodzin,
- I Komunia św. – 8 rodzin.
W okresie przed Bożym Narodzeniem panie z Zespołu odwiedzają osoby starsze, samotne, chore, leżące i niepełnosprawne. W ub.roku odwiedziłyśmy 20 osób.
W m-cu maju 2010 zorganizowaliśmy „Dzień chorych”.
W grudniu 2010 po raz kolejny Zespół Caritas przygotował na podstawie zebranych informacji 158 serduszek na drzewko w kościele. Parafianie przygotowali dla dzieci-serduszek upominki , których przekazaniem zajął się Zespół.
Nowością w pracy Zespołu w roku 2010 było przystąpienie do programu PEAD 2010 (Program Pomocy Najbardziej Potrzebującym). W ramach tego Programu w comiesięcznych dostawach wydaliśmy 37 rodzinom tj.137 osobom (bo w Programie wszystko przelicza się na osoby w rodzinie) ponad 5 ton żywności o łącznej wartości 16.456 zł.
W okresach przedświątecznych Zespół włączał się w sprzedaż paschalików (Wielkanoc), i świec Caritas (Boże Narodzenie). Ze sprzedaży świec każdego roku pozostaje na potrzeby Zespołu 1 zł. od każdej sprzedanej świecy. W roku 2010 z tego tytułu uzyskaliśmy 1393 zł.
W ciągu całego ubiegłego roku Zespół przeprowadził 11 razy kwestę przed kościołem z tego: 3 razy na potrzeby Archidiecezji Poznańskiej, 2 razy okolicznościowo (powódź, wakacje z Bogiem) oraz 6 razy na potrzeby własne (zebrano łącznie 4211 zł).Ponadto 1 listopada Zespól jak każdego roku kwestował na cmentarzu parafialnym zbierając fundusze na utwardzenie alejek.
Odrębną sprawą w naszej działalności są „wakacje z Bogiem” organizowane przez parafię, a udział Zespołu polega na kwestowaniu i zbieraniu funduszy od sponsorów. W roku 2010 od 10 sponsorów wpłynęło 7,680 zł.z czego wykorzystano 4680 a pozostałe 3.000 zł będą wykorzystane w roku 2011.
W Parafialnym Zespole Caritas jest coraz więcej pracy, a członków czynnych coraz mniej (bo to przede wszystkim osoby starsze i schorowane).
W roku 1999, kiedy Zespół został powołany do współpracy zgłosiło się 18 osób, a po 11 latach zostało tylko 8 osób które chcą poświęcić swój czas i siły pomagając potrzebującym, angażując się w pracę charytatywną.
Wykorzystując tę informację zwracamy się z apelem i prośbą do parafian (zarówno pań jak i panów) o rozważenie możliwości przystąpienia do naszego wolontariatu, poświęcając kilka chwil tygodniowo na potrzeby drugiego człowieka..
- Szczegóły
- Odsłony: 31998
Schola Gloria przy parafii Św. Marii Magdaleny w Czarnkowie powstała w 2007r. Do marca 2020r. składała się z dwóch grup - dzieci ze szkoły podstawowej oraz młodzieży. Obecnie scholę tworzą osoby dorosłe i młodzież.
Głównym celem scholi jest wychwalanie Boga w Trójcy Jedynego, za wielkie dzieła, których dokonywał i nadal dokonuje w naszym życiu, składanie dziękczynienia za Ofiarę Jego Syna Jezusa Chrystusa, a także dawanie świadectwa naszej wiary. Czynimy to śpiewem, grą na instrumentach oraz gestami.
Działalność scholi to przede wszystkim posługa muzyczna w niedzielę podczas Mszy Św. o godz. 11.00 oraz w każdy pierwszy piątek miesiąca. Rozpoczynamy ok. 15 minut przed rozpoczęciem Eucharystii od wprowadzenia i próby śpiewu z całą wspólnotą Kościoła. Ułatwieniem są teksty wszystkich pieśni, wcześniej przygotowane w postaci prezentacji, a następnie wyświetlane na ekranie. Pieśni zawsze są przygotowywane w nawiązaniu do czytań mszalnych. Poza niedzielną Mszą Św. schola posługuje podczas Nabożeństw Różańcowych dla dzieci w październiku, podczas Rorat w okresie Adwentu, a także podczas Nabożeństw Drogi Krzyżowej w okresie Wielkiego Postu. Każdego roku odpowiadamy także za muzyczną stronę przygotowania dzieci do I Komunii Świętej oraz oczywiście animujemy Mszę Świętą pierwszokomunijną, a także w miarę możliwości posługujemy podczas „Białego Tygodnia”. Każdego roku schola prowadzi również czuwanie przy Grobie Pańskim oraz śpiew kolęd przy żłóbku w okresie bożonarodzeniowym. W połączeniu z innymi formacjami parafialnymi przygotowujemy także oprawę muzyczną Wigilii Paschalnej, Wigilii Zesłania Ducha Świętego czy Bierzmowania.
Doświadczenie zdobyte podczas wielu lat posługi pozwala nam również zaoferować oprawę muzyczną mszy św. ślubnych i okolicznościowych. Dysponujemy własnym profesjonalnym sprzętem muzycznym i nagłaśniającym.
Kontakt z prowadzącym - Bogdan Magdziarz nr tel. 508200787
Zapraszamy na
- nasz kanał YouTube Gloria Czarnków
- naszą stronę na Facebooku Schola Gloria
- Szczegóły
- Odsłony: 32305
W 2013 roku w odpowiedzi na zaproszenie małżeństw z Domowego Kościoła Archidiecezji Poznańskiej w naszej parafii zawiązał się pierwszy krąg Domowego Kościoła. 
Domowy Kościół jest małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele, działającym w ramach Ruchu Światło-Życie.
Ruch ten zwraca szczególną uwagę na dążenie do bycia bliżej Boga w jedności ze współmałżonkiem czyli na duchowość małżeńską. Chce on pomóc małżonkom trwającym w związku sakramentalnym w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim.
Domowy Kościół, jako propozycja formacyjna dla małżeństw w ramach Ruchu Światło-Życie, powstał z inicjatywy jego Założyciela, Sługi Bożego Ks. Franciszka Blachnickiego (1921-1987).
Członkami DK mogą być pary połączone sakramentem małżeństwa, które wspólnie (mąż i żona) angażują się w proponowaną dla nich formację.
Zadaniami DK, wynikającymi z przynależności do Ruchu Światło-Życie są:
- kształtowanie swoich członków w duchu formuły jedności "Światło-Życie",
- doprowadzenie ich do przyjęcia Chrystusa jako osobistego Pana i Zbawiciela,
- pełne i odpowiedzialne uczestnictwo w życiu Kościoła lokalnego,
- budowanie i propagowanie kultury opartej na zasadach chrześcijańskich,
- służba na rzecz moralnej odnowy Narodu.
Budowaniu jedności w małżeństwie i rodzinie służą następujące elementy formacyjne - zobowiązania (dary):
- codzienna modlitwa osobista,
- regularne spotkanie ze słowem Bożym,
- codzienna modlitwa małżeńska,
- codzienna modlitwa rodzinna,
- comiesięczny dialog małżeński,
- reguła życia (systematyczna praca nad sobą),
- uczestnictwo w rekolekcjach formacyjnych.
Dzięki wprowadzaniu w życie tych elementów następuje indywidualne zbliżenie się do Boga i realizowana jest pełnia duchowości małżeńskiej. 
Podstawową strukturą jest krąg. Tworzy go 4-7 małżeństw pragnących wzajemnie się wspomagać w dążeniu do budowania w swoich rodzinach Domowego Kościoła. Małżeństwa gromadzą się w imię Chrystusa - dla Niego i z miłości do Niego, aby Go wspólnie odnajdywać i trwać przy Nim w swoim życiu codziennym.
Za krąg w danym roku formacyjnym odpowiada jedno z należących do niego małżeństw, zwane parą animatorską.
Dla prawidłowej pracy kręgu niezbędna jest doktrynalna i duchowa pomoc księdza, pełniącego funkcję doradcy duchowego. Jest nim w naszej parafii ksiądz proboszcz Krzysztof Sobkowiak.
Kręgi rodzin pracują w cyklach rocznych. Spotkania miesięczne kręgów odbywają się od września do czerwca włącznie.
Spotkanie miesięczne kręgu rodzin składa się z następujących części stałych:
dzielenia się życiem (wydarzeniami, radościami, troskami itp.) podczas symbolicznego posiłku,
- modlitwy - dzielenie się Ewangelią lub inne formy spotkania ze słowem Bożym; krótka modlitwa spontaniczna, tajemnica różańca,
- formacji - dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań, to znaczy osiągnięciami i trudnościami w rozwoju życia duchowego oraz omówienie nowego tematu.
Spotkanie odbywa się raz w miesiącu w mieszkaniach poszczególnych małżeństw i nie powinno trwać dłużej niż trzy godziny. Jego istotnym punktem jest dzielenie się realizacją zobowiązań, które decydują o rozwoju duchowym poszczególnych małżeństw, jak i całego kręgu. Część tę na każdym spotkaniu prowadzi para animatorska. Całe spotkanie może być przeplatane śpiewem pieśni (piosenek) o treści dobranej do tematu spotkania lub okresu liturgicznego.
Krąg istniejący w naszej parafii tworzy 6 małżeństw z Czarnkowa i okolic. Pierwsze dwa lata istnienia kręgu, to tzw. okres pilotażu. Parą animatorską byli Roma i Piotr Tyma z Golęczewa, którzy przynależą do rejonu Domowego Kościoła Podolany-Rokietnica. Po zakończeniu okresu pilotażu członkowie kręgu czarnkowskiego zostali oficjalnie przyjęci również do tego rejonu. Miało to miejsce 14.06.2015r. podczas Mszy świętej kończącej miniony rok formacyjny w kościele pw. Matki Boskiej Pocieszenia na Podolanach.
Więcej zdjęć z zakończenia roku formacyjnego 2014/2015 na Podolanach:
galeria na stronie oazy Światło-Życie w Poznaniu>>
Wszystkie pary, które pragną się uświęcać w swoich małżeństwach serdecznie zapraszamy do formacji w Domowym Kościele i do tworzenia kolejnych kręgów.
- Szczegóły
- Odsłony: 30918
Wspólnota Przymierze Miłosierdzia w naszym mieście funkcjonuje od listopada 2011 roku. Wtedy po raz pierwszy około 30 osób przeżyło warsztaty Ruah.
Początki Przymierza Miłosierdzia sięgają 2000 roku. W Brazylii dwóch włoskich kapłanów: ks. Enrique Porcu i ks. Antonello Cadeddu oraz świecka misjonarka Maria Paula, działając pod natchnieniem Ducha Świętego, postanowiło powołać do życia stowarzyszenie wiernych pod w/w nazwą. Główna siedziba Wspólnoty znajduje się w Sao Paulo w Brazylii, natomiast poszczególne grupy i domy Przymierza Miłosierdzia są obecne w 36 miastach w Brazylii, a także w Portugalii, we Włoszech, we Francji, Belgii i w Polsce (w Szczecinie, Warszawie, Wolsztynie, Poznaniu, Buku, Krakowie, Legionowie, Lublinie, Olsztynie, Śremie, Świdnicy, Toruniu, Wrocławiu i w Czarnkowie). Powołaniem każdej grupy jest wypełnianie misji „ewangelizować, aby przemieniać” i pamięć o tym, że „jesteśmy razem w sercu Boga”. Najpełniej misję Przymierza Miłosierdzia oddają słowa z Ewangelii św. Łukasza: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. (Łk 4, 18-19).
Jesteśmy Wspólnotą otwartą, a to oznacza, że każdy może przyjść na nasze spotkanie, nawet jeśli nigdy wcześniej nie był ani na nim, ani na rekolekcjach. Zapraszamy!
Czym się zajmujemy, jak wygląda formacja?
Raz w miesiącu (4 sobota) proponujemy Msze Święte z modlitwą uwielbienia i uzdrowienia, od roku połączone z całonocną adoracją Najświętszego Sakramentu.
Raz w tygodniu mamy spotkanie formacyjne, poza tym spotykamy się w małych grupach, by dzielić się świadectwem i Słowem Bożym.
Innym sposobem formacji są warsztaty prowadzone początkowo przez Misjonarzy, a ostatnio przez osoby ze wspólnoty.
Nasza dotychczasowa działalność:
- przeprowadziliśmy kilka edycji warsztatów Ruah dla dorosłych, w których wzięło udział łącznie ponad 300 osób;
- przeprowadziliśmy kilka edycji dwudniowych warsztatów Talitha Kum dla młodzieży (łącznie ok. 350 uczestników);
- współorganizowaliśmy (08-11.03.2012r.) ogólnopolskie rekolekcje prowadzone przez o. Jamesa Manjackala, w których uczestniczyło ponad 1100 osób. W ich przygotowanie włączyła się także wspólnota neokatechumenalna działająca przy naszej parafii, wspólnota modlitewna z Boruszyna, a przy posłudze muzycznej współuczestniczyła Grupa Studenci Plus;
- odbyliśmy warsztaty o charyzmacie wspólnoty „Ananiasz”, w których uczestniczyło 65 osób;
- służyliśmy śpiewem podczas festynu parafialnego ku czci św. Jana Chrzciciela, 24.06.2012r. w Trzciance;
- odbyliśmy warsztaty dla głoszących, w nich udział wzięło 20 osób;
- przeżywaliśmy rekolekcje dla małżeństw Kana;
- zorganizowaliśmy (16-18.05.2014r.) rekolekcje z o. Antonello Cadeddu – jednym z założycieli wspólnoty;
- zorganizowaliśmy kilka wyjazdów na spotkania z członkami wspólnot w Polsce: do Szczecina, Białegostoku, Warszawy. Braliśmy udział w spotkaniach koordynatorów w Buku, Szczecinie, Warszawie, a także zorganizowaliśmy jedno w Czarnkowie;
- pomagamy przy organizowaniu wigilii dla samotnych we współpracy z MOPS-em i Caritas;
- raz w miesiącu odwiedzamy chorych w szpitalu oraz chorych w ich domach.
Oprócz dbania o rozwój duchowy, staramy się tworzyć sytuacje, w których poznajemy siebie wzajemnie jako zwyczajnych ludzi. Organizowaliśmy spotkania integracyjne dla członków wspólnoty i ich rodzin, np.: zabawy karnawałowe na Osuchu w lutym 2012r. i w styczniu 2014r. w Śmieszku, dzień dziecka w Gębiczynie w czerwcu 2012r., agapy po spotkaniu, wspólne wyjścia do kina m.in. na filmy: „Największy z cudów”, „Chce się żyć”, „Ziemia Maryi”.
Wielu z nas doświadczyło miłości Boga podczas osobistej modlitwy i w różnych codziennych sytuacjach. Z kolei przez obecność we wspólnocie, modlitwę, adorację Najświętszego Sakramentu, przeżywanie Eucharystii, wspólnie podejmowane działania dla innych ludzi, również obecność Boga w drugim człowieku. Doświadczyliśmy, dzięki łasce Boga, olbrzymiej siły rodzącej się we wspólnocie, w której centrum jest Jezus. Wspólnie możemy także obserwować przemianę naszych serc i tych, do których niesiemy dobre słowo i Ewangelię.
Jesteśmy razem w sercu Boga, nie w pojedynkę. Ku większej chwale Pana!
Patron wspólnoty - Św. Józef
Opiekun duchowy - ks. Rafał Gromadecki
Spotykamy się: w kościele parafialnym pw. Św. Marii Magdaleny, Rozpoczynamy Mszą Świętą.
Spotkania dla dorosłych: odbywają się w każdą środę o godz. 18:30.
Więcej informacji: przymierzemilosierdzia.pl
- Szczegóły
- Odsłony: 34411
